Wat vooraf ging lees je hier: Leonie weet het even niet meer
Leonie lag er nog lang wakker van. Vaak leek het zo goed te gaan met de kinderen, hoe ze hun levens oppakten bij Erik en bij haarzelf en dan ineens, leek de hele illusie uit elkaar te spatten en was daar het rauwe verdriet. Leonie nam zich voor vaker met haar kinderen te praten, beter te letten op de signalen, eerlijk naar zichzelf te kijken en vooral nam ze zichzelf nog maar weer eens voor geen nieuwe relatie te beginnen. Ze zag aan wat er zich bij Erik afspeelde dat het eigenlijk veel te veel was voor haar kinderen, veel te ingewikkeld. Bij haar moest het dus een veilige haven zijn. Ze had overwogen Erik een mailtje te sturen erover, maar dat had ze toch maar niet gedaan, ze had geen zin in de confrontatie. Waarschijnlijk zou hij niet begrijpen of niet willen begrijpen wat ze te zeggen had.
Leonie’s gedachten dwaalden zo nu en dan toch af naar Frank en zijn blauwe ogen. Hij leek haar een erg leuke man en ze kreeg de kriebels bij het idee dat ze hem de komende dagen tegen zou komen en ze samen iets zouden gaan drinken. Ze wilde het niet, maar stiekem toch ook een beetje wel, maar dan kwamen meteen de gezichten van haar kinderen in haar hoofd en hun problemen bij hun vader en zijn nieuwe vriendin. Nee, het kon niet en ze vond het trouwens toch veel te eng. Uit haar werk reeds ze expres naar een andere wijk om daar boodschappen te doen, terwijl ze zichzelf daar tegelijkertijd om uitlachte. Een relatie nu zou haar toch al best gecompliceerde leven alleen maar gecompliceerder maken. Tevreden zette ze de boodschappentas in haar kleine autootje en reed naar huis. Missie geslaagd! Frank zou ze niet meer zien voor de week om was!
Na het eten ging de bel. Ismay deed de deur open en met veel kabaal kwam Ilse binnen. “Leonie!” Leonie had een dubbel gevoel. “Leonie! Het is goedgekeurd! Ik kom naast je wonen!” Ilse had een zak koeken in haar hand en omhelsde Leonie met de koeken nog in haar hand. Ilse lachte zo breed dat haar mondhoeken bijna uitscheurden. “Ik krijg mijn eigen plekkie, ik ben zooo blij! Mijn eigen huisje, weg bij Vincent!” Leonie besloot ook enthousiast te doen. “Wanneer krijg je de sleutel?” “Volgende week vrijdag al! En alles is zo netjes opgeknapt dat ik er dan meteen al blijf! Ik hoef alleen mijn spulletjes er maar neer te zetten en dan zijn we buurvrouwen! Hier, ik heb wat lekkers voor bij de koffie.” Ze overhandigde de koeken aan Leonie en volgde haar naar de keuken.
Voor het vervolg klik je op deze link: Leonie helpt Ilse verhuizen
dat kon er ook nog wel bij…….