Één van de knappe koppen, die in de jaren ’60 aan de wieg heeft gestaan van het vaccin tegen Rodehond, Stanley Plotkin, heeft recent onder ede toegegeven dat vaccins destijds werden getest op o.a. geestelijk gehandicapte kinderen.
Stanley Plotkin werkte in de jaren ’60 voor het Wistar Instituut in Philadelphia. Hij speelde een sleutelrol bij de ontwikkeling van het vaccin tegen Rubella, of Rodehond. Rodehond is een meestal onschuldige virale kinderziekte die zich uit in opgezette lymfeknopen achter de oren, gevolgd door huiduitslag met rode vlekjes. De vlekjes beginnen eerst op het gezicht en in de hals en verspreiden zich daarna over de romp en de ledematen. Je wordt er nauwelijks echt ziek van en de kans op complicaties is klein. Toch wordt en in Nederland tegen gevaccineerd. Dit heeft te maken met dat het krijgen van Rubella in het begin van een zwangerschap tot ernstige aangeboren afwijken bij de baby kan leiden. Het bekendste voorbeeld hiervan is uiteraard Koningin Juliana, die Rodehond kreeg toen zij zwanger was van Prinses Christina. Vroeger, in mijn tijd, werden alleen meisjes tegen Rubella gevaccineerd op de leeftijd van 11 jaar. Sinds 1987 worden jongens en meisjes tegen Rodehond ingeënt en is de ziekte nagenoeg verdwenen.
Terug naar meneer Plotkin en zijn verklaringen. De video hiervan vind je overigens terug in de link onderaan dit blog. In de video worden vragen gesteld over of hij geestelijk gehandicapten heeft gebruikt voor zijn onderzoek. Hij herinnert het zich niet, dat komt vooral omdat het destijds heel normaal was om daar gehandicapten voor te gebruiken. Zij waren tenslotte minder ‘mens’ omdat ze geen maatschappelijke bijdrage konden leveren. Verder geeft hij wel specifiek toe dat er vondelingen, baby’s van gedetineerden en mensen behorende tot de koloniale bevolking werden gebruikt voor onderzoeken. Dit alles speelt zich af in Amerika, dus dan gaat het over de Indianen, of Native Americans.
Het Rubellavaccin is dus niet bepaald op een nette manier ontwikkeld. En aangezien meneer Plotkin zich niet specifiek herinnert dat het op gehandicapte kinderen werd getest, juist omdat dat in die tijd zo normaal was, geeft aan dat dit nog maar een topje van de ijsberg is. Voor de hedendaagse vaccins, die zoveel ziekten voorkomen (maar hoeveel bijwerkingen veroorzaken?), is duur betaald met de levens van gehandicapten, maar ook die van gezonde minderheidsgroepen en gezonde kinderen van gedetineerden. Hoeveel hebben dit met de dood moeten bekopen? Hoeveel hebben er te maken gekregen met levenslange gevolgen?
bron: http://humansarefree.com/2019/01/godfather-of-vaccines-admits-to.html