Wat een jaar, wat een jaar! Bij het schrijven van dit jaaroverzicht realiseer ik me des te meer dat corona werkelijk overal in verweven heeft gezeten dit jaar. En ik ben bang dat dat komend jaar niet veel anders zal zijn. Zo kwam ik eind 2020 op de redactie van Ademvrij.nu terecht, actief meewerken in de strijd tegen de mondkapjes, en breder, de coronamaatregelen. In januari brachten we vele zondagmiddagen door terwijl er een livestream aanstond van een demonstratie. Bizarre en mooie dingen gebeurden er. Eigenlijk wilde ik ook weleens zo’n demonstratie meemaken.
Op 10 februari werd ik vijftig jaar. Lang had ik getwijfeld hoe ik het wilde vieren. Gezien de heersende maatregelen en de avondklok kon dat niet buiten de deur. Mijn kinderen heb ik al jaren ingewreven dat ik een pop in de tuin wil. Ik was op woensdag jarig. Ik werd verzocht een wandelingetje te gaan maken ’s morgens, wat ik op thuiswerkdagen altijd doe. Toen ik terugkwam waren daar mijn zoon, dochter en haar vriend en stond er een grote Sarah in de tuin. Al mijn geliefden kwamen die dag op bezoek, ik had een geweldige verjaardag.
In februari was er ook een afspraak voor het passen van de trouwjurk van mijn dochter. In april haalden we hem op. Ik kreeg het wel een beetje benauwd, de trouwdatum 26 mei, kwam met rasse schreden dichterbij, maar de maatregelen werden nog niet opgeheven. Uiteindelijk hebben we de bruiloft onder bijzondere omstandigheden gevierd. Buiten op het terras van een prachtige locatie, onder partytenten, wel in het zonnetje, maar bij 14 graden. Om 20.00 uur moest het feest afgelopen zijn. Ik heb gespeecht en dat ging wonderbaarlijk goed. Ik dacht altijd dat ik dat niet zou kunnen, te zenuwachtig, maar nu vond ik dat ik het gewoon moest doen en ik was niet eens zenuwachtig! Ik ben trots op het bruidspaar, mooie mensen die van elkaar houden.
Mijn moestuintje was er natuurlijk ook weer. Een beetje groter dan vorig jaar. Ons tuintje is klein, maar ik heb dit jaar ook een flinke hoeveelheid potten buiten de tuin gezet. Het was geen geweldige zomer, desondanks hebben we toch een leuke oogst gehad. Het was een heel goed appeljaar, maar ook de aardbeien en de paprika’s deden het goed. In augustus heb ik me toch maar ingeschreven voor een volkstuin. De wachtlijst is helaas lang, in coronatijd hebben veel meer mensen dan normaal zich ingeschreven. Ik verwacht dat ik in het voorjaar van 2023 aan de beurt zou moeten zijn. Hopelijk is dat een heel stuk eerder.
Mijn jongste dochter heeft haar diploma MBO2 Constructie gehaald en in juni haar rijbewijs. Na de vakantie is ze verder gegaan met MBO4 Werktuigbouw. Ze doet een lascursus, zit in de leerlingenraad op school, ze werkt op zondag bij de Hema, loopt een folderwijk. Ze doet het goed en heeft er plezier in. Dat was een aantal jaren geleden wel anders. Ik ben heel trots op hoe goed het met haar gaat.
Op vakantie zijn we niet geweest, wij doen tenslotte niet aan mondkapjes, testen en QR codes. In september werd de eerste demonstratie van Samen Voor Nederland georganiseerd, waar ook Ademvrij bij is aangesloten. Ik wilde eigenlijk al een tijd naar een demonstratie, maar vond het ook wel spannend. Maar nu een groot deel van de Ademvrijers erheen ging, durfde ik ook wel. We wonen verdeeld over het hele land, maar hadden elkaar al bij diverse gelegenheden ontmoet en er wordt ook op dagelijkse basis gepraat in de groepschat, waarbij we elkaar een hart onder de riem steken, elkaar helpen waar we kunnen, onze zorgen kunnen delen en ga zo maar door. We wonen dan wel verspreid over zo’n beetje het hele land, maar de klik is er! Zo liep ik op 5 september in Amsterdam mee met mijn eerste demonstratie! Een maand later was ik er weer bij, dit keer met goede vrienden en begin december in Utrecht ben ik in mijn eentje gegaan, dit keer met een echte gele plu!
Het was een pittig jaar en de situatie waarin we zitten stopt niet bij het eindigen van dit jaar helaas. Het kon nog weleens wat erger worden allemaal. Soms ben ik moe van alles en weet ik niet of ik het allemaal wel aan kan, maar ik vind altijd weer de kracht. Geen QR code voor mij, ik wil sterk zijn voor mijzelf, maar ook als voorbeeld voor mijn kinderen en de generaties na hen. Het doembeeld van een QR maatschappij mág geen waarheid worden!
Het was al met al dus best een zwaar jaar, maar het heeft ook mooie nieuwe contacten gebracht met gelijkgestemden. Zo is dat meestal in lastige situaties, het levert ook altijd weer mooie dingen op. Op naar 2022 dus maar!
Vorige jaaroverzichten vind je hier:
Mijn eigen rampjaar 2020
Het jaar 2019, mijn jaaroverzicht
2018, een jaar om nooit te vergeten
2017, hoe het jaar was voor mij